In my backyard please. Towards societal acceptance of landscape integrated PV parks in city deltas
report
Er zullen significante delen van ons Nederlandse landoppervlak nodig zijn om
zonneparken te realiseren waarmee duurzame energie opgewekt kan worden
(Klimaatakkoord, 2019). Maatschappelijk draagvlak is cruciaal wanneer deze
parken in het zicht van de omgeving worden geplaatst. Het doel van dit project, en
dit werkpakket specifiek, is om vast te stellen hoe de ontwikkeling van zonneparken
geaccepteerd en hopelijk zelfs met enthousiasme gerealiseerd kan worden.
Daarnaast wordt onderzocht welke rol de deelname van bewoners tijdens het
ontwerpproces hierin speelt.
Als een van de oorzaken van weerstand tegen zon- en windparken wordt het ‘Not in
my Back Yard’ principe genoemd (Burningham, 2000). Het kan worden uitgelegd
als de publieke weerstand tegen lokale ontwikkelingen, waarbij energieprojecten
veelvuldig als voorbeeld worden gebruikt (Devine-Wright, 2009).
Onderzoek in de afgelopen jaren heeft echter uitgewezen dat NIMBYism een te
simplistisch beeld geeft van deze weerstand wanneer er niet naar het
besluitvormingsproces, de psychologische factoren, emotionele reacties en
bijbehorende acties gekeken wordt (Carlisle et al. 2014; Devine-Right, 2009;
Scannel & Grifford, 2009; Wolsink, 2000). Met de Place attachment theorie wordt
NIMBY uitgelegd door te onderzoeken welke factoren er achter de weerstand
liggen. Deze factoren gaan over hoe bewoners zich tot de omgeving verhouden.
Wanneer een bewoner het gevoel heeft dat de omgeving onwenselijk verandert
kunnen deze achterliggende factoren zorgen voor gedrag dat gericht is op het
behoud van een omgeving. Het raamwerk van Scannel & Gifford (2009) verdeelt
plaatshechting in drie concepten; persoon, plaats en proces.
zonneparken te realiseren waarmee duurzame energie opgewekt kan worden
(Klimaatakkoord, 2019). Maatschappelijk draagvlak is cruciaal wanneer deze
parken in het zicht van de omgeving worden geplaatst. Het doel van dit project, en
dit werkpakket specifiek, is om vast te stellen hoe de ontwikkeling van zonneparken
geaccepteerd en hopelijk zelfs met enthousiasme gerealiseerd kan worden.
Daarnaast wordt onderzocht welke rol de deelname van bewoners tijdens het
ontwerpproces hierin speelt.
Als een van de oorzaken van weerstand tegen zon- en windparken wordt het ‘Not in
my Back Yard’ principe genoemd (Burningham, 2000). Het kan worden uitgelegd
als de publieke weerstand tegen lokale ontwikkelingen, waarbij energieprojecten
veelvuldig als voorbeeld worden gebruikt (Devine-Wright, 2009).
Onderzoek in de afgelopen jaren heeft echter uitgewezen dat NIMBYism een te
simplistisch beeld geeft van deze weerstand wanneer er niet naar het
besluitvormingsproces, de psychologische factoren, emotionele reacties en
bijbehorende acties gekeken wordt (Carlisle et al. 2014; Devine-Right, 2009;
Scannel & Grifford, 2009; Wolsink, 2000). Met de Place attachment theorie wordt
NIMBY uitgelegd door te onderzoeken welke factoren er achter de weerstand
liggen. Deze factoren gaan over hoe bewoners zich tot de omgeving verhouden.
Wanneer een bewoner het gevoel heeft dat de omgeving onwenselijk verandert
kunnen deze achterliggende factoren zorgen voor gedrag dat gericht is op het
behoud van een omgeving. Het raamwerk van Scannel & Gifford (2009) verdeelt
plaatshechting in drie concepten; persoon, plaats en proces.
Topics
TNO Identifier
875343
Publisher
TNO
Collation
49 p.
Place of publication
Petten