Behoefte aan infrastructuur voor alternatieve energiedragers voor mobiliteit in Nederland
report
In juni 2019 is het Klimaatakkoord gesloten. Hierin zijn acties opgenomen om in 2030 49% minder CO2 uit te stoten dan in 1990. Ook de mobiliteitssector is onderdeel van dit akkoord. Zo zijn er beleidsplannen om het aantal voertuigen met lage of zelfs geen CO2-emissies te laten toenemen. Dit betekent ook dat de vraag naar alternatieve energiedragers zal toenemen. Om aan deze vraag te kunnen voldoen zal er voldoende aanbod van deze energiedragers moeten zijn en daarmee een passende infrastructuur. Een andere driver voor de ontwikkeling van infrastructuur voor alternatieve energiedragers is de Europese richtlijn 2014/94/EU, ook wel bekend als de AFID. Deze richtlijn eist dat landen een passend infrastructuurnetwerk realiseren voor een aantal alternatieve energiedragers, met extra aandacht voor drukke Europese wegen. Lidstaten zijn in het kader van de AFID verplicht om de Europese Commissie te informeren over de ontwikkeling van de markt voor alternatieve energiedragers in de vervoerssector en de uitrol van de relevante infrastructuur. Ter ondersteuning van deze AFID en de uitvoering van het Klimaatakkoord wordt in deze studie bepaald hoe de behoefte aan infrastructuur voor alternatieve energiedragers (elektriciteit, waterstof, LNG/CNG) voor mobiliteit zou kunnen ontwikkelen in Nederland in 2020, 2025 en 2030. Hierbij is extra aandacht voor de behoefte op het hoofdwegennet.
TNO Identifier
869894
Publisher
TNO
Collation
84 p.
Place of publication
Den Haag