Gemeentelijke informatievoorziening omtrent routering vervoer gevaarlijke stoffen
article
De Wet vervoer gevaarlijke stoffen (Wvgs) reguleert het vervoer van gevaarlijke stoffen
over de weg, het spoor, het water en in de lucht. Eén uitgangspunt van deze wet is dat
het wegtransport zoveel mogelijk plaatsvindt op de hoofdinfrastructuur, zoals autosnel
wegen. Echter, om laad- en loslocaties te kunnen bereiken moet er ook met gevaarlijke
stoffen over provinciale en gemeentelijke wegen worden gereden. Gemeenten hebben
daarom op basis van artikel 18 van de Wvgs de bevoegdheid om binnen hun gemeente
wegen aan te wijzen waarover zogenaamde routeplichtige gevaarlijke stoffen vervoerd
moeten worden. Chauffeurs mogen dan in principe niet meer met stoffen die routeplichtig
zijn over andere gemeentelijke wegen rijden, zo is bepaald in artikel 21 van de Wvgs.
Vervoerders kunnen op basis van artikel 22 van de Wvgs hier wet ontheffing van aan
vragen, bijvoorbeeld als de chauffeurs moeten lossen op een locatie die niet aan een
aangewezen weg gelegen is.
Over het gemeentelijke routeringsbeteid is veel te doen geweest de afgelopen jaren. Zowel
over het nut van de routering, de problemen voor chauffeurs en logistiek planners om de
routering na te leven en over de informatievoorziening van gemeenten aan chauffeurs en
logistiek ptanners. De vraag die in dit artikel wordt beantwoord luidt: in welke mate is de
informatievoorziening van de gemeenten aan de chauffeurs en logistiek planners omtrent
routering effectief?
over de weg, het spoor, het water en in de lucht. Eén uitgangspunt van deze wet is dat
het wegtransport zoveel mogelijk plaatsvindt op de hoofdinfrastructuur, zoals autosnel
wegen. Echter, om laad- en loslocaties te kunnen bereiken moet er ook met gevaarlijke
stoffen over provinciale en gemeentelijke wegen worden gereden. Gemeenten hebben
daarom op basis van artikel 18 van de Wvgs de bevoegdheid om binnen hun gemeente
wegen aan te wijzen waarover zogenaamde routeplichtige gevaarlijke stoffen vervoerd
moeten worden. Chauffeurs mogen dan in principe niet meer met stoffen die routeplichtig
zijn over andere gemeentelijke wegen rijden, zo is bepaald in artikel 21 van de Wvgs.
Vervoerders kunnen op basis van artikel 22 van de Wvgs hier wet ontheffing van aan
vragen, bijvoorbeeld als de chauffeurs moeten lossen op een locatie die niet aan een
aangewezen weg gelegen is.
Over het gemeentelijke routeringsbeteid is veel te doen geweest de afgelopen jaren. Zowel
over het nut van de routering, de problemen voor chauffeurs en logistiek planners om de
routering na te leven en over de informatievoorziening van gemeenten aan chauffeurs en
logistiek ptanners. De vraag die in dit artikel wordt beantwoord luidt: in welke mate is de
informatievoorziening van de gemeenten aan de chauffeurs en logistiek planners omtrent
routering effectief?
TNO Identifier
525101
Source
Ruimtelijke veiligheid en risicobeleid, 6(Mei), pp. 24-33.
Pages
24-33
Files
To receive the publication files, please send an e-mail request to TNO Repository.