Het EU-project Nanomatch: Nano-systems for the conservation of immoveable and moveable polymaterial Cultural Heritage in a changing environment
bookPart
Opperulaktebehandelingen zoals steenverstevigen, hydrofoberen en antigraffiti bestaan al meer dan 100 jaar. Op het gebied van steenverstevigers wordt gebruik gemaakt van een reeks verschillende chemische producten, waarvan kiezelzure esters (ethylsilicaten zoals TEOS) thans de meest gangbare zijn (Nijland et al. 2009). Ze kennen echter hun beperkingen: Er ontstaan van krimpscheuren tijdens het
drogingsproces en ze hebben een geringe affiniteit met kalksteen en kalkbebonden materialen. Het nieuwe kiezelige bindmiddel dat door de steenversteviger gevormd wordt, hecht veel minder goed aan een kalkgebonden ondergrond dan aan een chemisch vergelijkbare kiezelige ondergrond. Om deze problemen op te lossen, zijn de afgelopen jaren verschillende mogelijkheden onderzocht: Het toevoegen van een opperulaKe-actieve stof of silicadeeltjes van nanogrootte om de krimp tegen te gaan, danwel het modificeren van de kiezelzure ester of het toepassen van een voorbehandeling om de hechting op carbonaat te verbeteren. Ook is gekeken naar alternatieve steenverstevigers, zoals kalkdeeltjes van nanogrootte [b.v. Daniele et al. 2008, Drdáck'i et al. 20091. Een andere veelbelovende ontwikkeling is het gebruik
van nanogrote metaalalkoxides, b'ljvoorbeeld calciumalkoxides (Favaro et al. 2008), Momenteel wordt dit principe verder ontwikkeld in het november 2011 gestafte EUproject NANOMATCH Nano-systems for the conservation of immoveable and moveable polymaterialCultural Heritage in a changing environment
drogingsproces en ze hebben een geringe affiniteit met kalksteen en kalkbebonden materialen. Het nieuwe kiezelige bindmiddel dat door de steenversteviger gevormd wordt, hecht veel minder goed aan een kalkgebonden ondergrond dan aan een chemisch vergelijkbare kiezelige ondergrond. Om deze problemen op te lossen, zijn de afgelopen jaren verschillende mogelijkheden onderzocht: Het toevoegen van een opperulaKe-actieve stof of silicadeeltjes van nanogrootte om de krimp tegen te gaan, danwel het modificeren van de kiezelzure ester of het toepassen van een voorbehandeling om de hechting op carbonaat te verbeteren. Ook is gekeken naar alternatieve steenverstevigers, zoals kalkdeeltjes van nanogrootte [b.v. Daniele et al. 2008, Drdáck'i et al. 20091. Een andere veelbelovende ontwikkeling is het gebruik
van nanogrote metaalalkoxides, b'ljvoorbeeld calciumalkoxides (Favaro et al. 2008), Momenteel wordt dit principe verder ontwikkeld in het november 2011 gestafte EUproject NANOMATCH Nano-systems for the conservation of immoveable and moveable polymaterialCultural Heritage in a changing environment
TNO Identifier
452885
Publisher
Nederlandse Vereniging van Monumentenzorgers
Source title
TNO - NVMz studiedag
Place of publication
Delft
Pages
63-64
Files
To receive the publication files, please send an e-mail request to TNO Repository.