Voor de ontwikkeling van een rekenregel met een diffractor op een scherm, in het Reken- en Meetvoorschrift Geluid, zijn de volgende 5 fasen gedefinieerd: 1 Het uitvoeren van gecontroleerde metingen aan de Whiswall, met een meetopstelling op een 4 meter hoog scherm om de producteigenschappen te bepalen en meetopstellingen langs een weg met een 1,1 meter hoge afscherming, met en zonder diffractor, en zonder scherm als referentie. 2 Een vergelijking van de meetresultaten met rekenresultaten uit een numeriek model, voor de situaties uit fase 1. 3 Een vergelijking van meetresultaten met rekenresultaten langs het spoor. 4 Het berekenen van het effect van de Whiswall voor weg en spoor op grotere afstanden en verschillende geometrieën (bron – scherm – bodemhardheid – ontvanger). De database met rekenresultaten wordt gebruikt om de rekenregel te ontwikkelen, met de producteigenschappen van de diffractor als input. 5 De ontwikkeling, implementatie en toetsing van de rekenregel voor een diffractor op een scherm. In dit rapport (fase 2) worden de resultaten van metingen die M+P heeft uitgevoerd op Technology Base (fase 1), de voormalige vliegbasis Twente, vergeleken met de resultaten zoals berekend met een numeriek eindige elementen model. Het doel van dit onderzoek is om het numerieke model te valideren met de metingen, waarna het model voor wegverkeer in fase 4 kan worden ingezet. Aangetoond is dat het numeriek model het gemeten spectrale effect van de Whiswall goed reproduceert. Er is voor de frequenties tussen 100 en 2500 Hz een goede overeenkomst. Alleen in de tertsband van 400 Hz, waar de langste resonator van de Whiswall actief is, dient een empirische correctie te worden toegepast van 2 tot 3 dB voor een betere overeenstemming met metingen. De bereken de resultaten geven voldoende vertrouwen om het model toe te passen voor berekeningen van het effect van de Whiswall in andere situaties en voor grotere afstanden, waarbij de invloed van meewind in de berekeningen wordt meegenomen.